Syn rzeźbiarza, Lecha Wierzbickiego. W roku 1979 na podstawie dorobku artystycznego został przyjęty do Związku Polskich Artystów Plastyków, stając się najmłodszym członkiem ZPAP-u w 95-letniej historii związku. W roku 1996 obronił dyplom w Wyższej Szkole Kunst & Design w Hannoverze. Artysta miał pięć wystaw indywidualnych: "Galeria-Kaja" w Bydgoszczy (1979), "Kleine Galerie" w Berlinie Zachodnim (1979), "Nickel Galerie" w Norymberdze (1988), "Deutsche Bauverband" w Hannoverze (1991), "Kunst2" w Heidelbergu (2005). Artysta wykonał dwie rzeźby parkowe (Inowrocław). Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu ("Małgorzata") oraz Muzeum Rzeźby Współczesnej w Warszawie ("Zachód słońca", "Samotna", "Kobra", "Emancypacja", "Najpiękniejsza"). Kilkanaście jego prac znajduje się w zbiorach prywatnych w Polsce, Niemczech, Francji, Kanadzie.
Rzeźba, nawet bez tytułu nadanego jej przez autora, prowadzi myśl widza ku opływowym krągłym kształtom kobiecego ciała. Wcięta, smukła talia, lekko wygięta, przechylająca się na bok podkreśla dodatkowo linię bioder. Figurę tę, wydobytą z materiału przy zachowaniu najoszczędniejszych środków artystycznych, cechuje syntetyczna forma. W zarysie formowanym opływową linią oraz opracowaniu gładkiej, wypolerowanej powierzchni widoczna jest inspiracja aktami Tadeusza Łodziany.
Serpentyn; 50 x 20 x 14 cm
Sygnowany na odwrocie i na figurze: monogram wiązany imienia i nazwiska PW, data: 93
Syn rzeźbiarza, Lecha Wierzbickiego. W roku 1979 na podstawie dorobku artystycznego został przyjęty do Związku Polskich Artystów Plastyków, stając się najmłodszym członkiem ZPAP-u w 95-letniej historii związku. W roku 1996 obronił dyplom w Wyższej Szkole Kunst & Design w Hannoverze. Artysta miał pięć wystaw indywidualnych: "Galeria-Kaja" w Bydgoszczy (1979), "Kleine Galerie" w Berlinie Zachodnim (1979), "Nickel Galerie" w Norymberdze (1988), "Deutsche Bauverband" w Hannoverze (1991), "Kunst2" w Heidelbergu (2005). Artysta wykonał dwie rzeźby parkowe (Inowrocław). Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu ("Małgorzata") oraz Muzeum Rzeźby Współczesnej w Warszawie ("Zachód słońca", "Samotna", "Kobra", "Emancypacja", "Najpiękniejsza"). Kilkanaście jego prac znajduje się w zbiorach prywatnych w Polsce, Niemczech, Francji, Kanadzie.
Rzeźba, nawet bez tytułu nadanego jej przez autora, prowadzi myśl widza ku opływowym krągłym kształtom kobiecego ciała. Wcięta, smukła talia, lekko wygięta, przechylająca się na bok podkreśla dodatkowo linię bioder. Figurę tę, wydobytą z materiału przy zachowaniu najoszczędniejszych środków artystycznych, cechuje syntetyczna forma. W zarysie formowanym opływową linią oraz opracowaniu gładkiej, wypolerowanej powierzchni widoczna jest inspiracja aktami Tadeusza Łodziany.