Adam Marczyński w latach 1929-1936 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1945-1979 był profesorem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Prowadził tam pracownię malarstwa. Przed wojną należał do Grupy Krakowskiej i brał udział w jej reaktywowaniu w 1957 roku. Był przedstawicielem krakowskiej awangardy. Obok malarstwa uprawiał rysunek, grafikę (monotypie) oraz scenografię. We wczesnych pracach Marczyńskiego widoczne są wpływy kubizmu i koloryzmu. Po wojnie tworzył liryczne kompozycje inspirowane sztuką Paula Klee i Joana Miro. W latach 60. artysta pod wpływem nurtu malarstwa materii zaczął tworzyć kolaże z połamanych desek, częściowo spalonych listewek, arkuszy forniru, kawałków tektury i zardzewiałej blachy. W latach 70. wykonywał kompozycje z niewielkich kasetonów o uchylnych, ruchomych ścianach.
olej, płótno: 91 x 71 cm;
sygnowany i datowany po prawej stronie u dołu: marczyński 48
Adam Marczyński w latach 1929-1936 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1945-1979 był profesorem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Prowadził tam pracownię malarstwa. Przed wojną należał do Grupy Krakowskiej i brał udział w jej reaktywowaniu w 1957 roku. Był przedstawicielem krakowskiej awangardy. Obok malarstwa uprawiał rysunek, grafikę (monotypie) oraz scenografię. We wczesnych pracach Marczyńskiego widoczne są wpływy kubizmu i koloryzmu. Po wojnie tworzył liryczne kompozycje inspirowane sztuką Paula Klee i Joana Miro. W latach 60. artysta pod wpływem nurtu malarstwa materii zaczął tworzyć kolaże z połamanych desek, częściowo spalonych listewek, arkuszy forniru, kawałków tektury i zardzewiałej blachy. W latach 70. wykonywał kompozycje z niewielkich kasetonów o uchylnych, ruchomych ścianach.