Malarz, grafik, krytyk artystyczny, jeden z głównych przedstawicieli polskiej awangardy artystycznej lat międzywojennych, członek ugrupowania Blok, Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA), oraz Syndicat de la Presse Artistique Française.
Kształcił się w warszawskiej SSP, studia kontynuował w ASP w Antwerpii, w paryskiej Ecole des Beaux-Arts, oraz w warszawskie Szkole Rysunkowej. W 1921 dzięki znajomości z El Lissickim pogłębia zainteresowanie problematyką konstruktywizmu i suprematyzmu. Podczas pobytu w Berlinie w latach 1922-1923 poznaje m. in. T. van Doesburga, M. van der Rohe, L. Moholy Nagy, odchodzi od ekspresjonizmu inspirowanego motywami kultury żydowskiej. W 1924 ogłasza teorię mechanofaktury - metody mechanicznego odtwarzania linii i form, przy kolorach ograniczonych do bieli, czerni, czasem ożywionych czerwienią. W 1928 przenosi się na stałe do Paryża, gdzie zajmuje się głównie malarstwem portretowym. W 1957 wraca do zagadnień mechanofaktury i uczestniczy w wystawach sztuki abstrakcyjnej.
(Lit.: J. Pollakówna "Malarstwo polskie miedzy wojnami 1918-1939", WAIF, Warszawa, 1982, s. 339).
litografia barwna, 61,5 x 50 cm,
sygn. p.d.: H.Berlewi 1922
Na odwrocie owalna pieczęć: Etude Chapelle Perrin Fromantin/ Atelier Berlewi/ Versailles.
Malarz, grafik, krytyk artystyczny, jeden z głównych przedstawicieli polskiej awangardy artystycznej lat międzywojennych, członek ugrupowania Blok, Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA), oraz Syndicat de la Presse Artistique Française.
Kształcił się w warszawskiej SSP, studia kontynuował w ASP w Antwerpii, w paryskiej Ecole des Beaux-Arts, oraz w warszawskie Szkole Rysunkowej. W 1921 dzięki znajomości z El Lissickim pogłębia zainteresowanie problematyką konstruktywizmu i suprematyzmu. Podczas pobytu w Berlinie w latach 1922-1923 poznaje m. in. T. van Doesburga, M. van der Rohe, L. Moholy Nagy, odchodzi od ekspresjonizmu inspirowanego motywami kultury żydowskiej. W 1924 ogłasza teorię mechanofaktury - metody mechanicznego odtwarzania linii i form, przy kolorach ograniczonych do bieli, czerni, czasem ożywionych czerwienią. W 1928 przenosi się na stałe do Paryża, gdzie zajmuje się głównie malarstwem portretowym. W 1957 wraca do zagadnień mechanofaktury i uczestniczy w wystawach sztuki abstrakcyjnej.
(Lit.: J. Pollakówna "Malarstwo polskie miedzy wojnami 1918-1939", WAIF, Warszawa, 1982, s. 339).