PROWENIENCJA:
Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ
Praca ta zostanie umieszczona w katalogu artysty raisonné autorstwa Isabel Schröer. Malarz, grafik, typograf i krytyk, Henryk Berlewi był jedną z głównych postaci sztuki konstruktywistycznej w Polsce lat 20. XX wieku. Studiował w Akademiach Sztuk Pięknych w Warszawie (1904-1909), Antwerpii (1909-1910 ) i Paryżu (1911-1912). W 1913 roku Berlewi wrócił do Warszawy, aby kontynuować naukę w School of Design. Podczas I wojny światowej odkrył futuryzm i dadaizm. W 1921 roku poznał El Lissitzky'ego i podążył za nim do Berlina, gdzie porzucił sztukę figuratywną na rzecz czystej konstruktywistycznej abstrakcji. W 1924 roku Berlewi opublikował w czasopiśmie Der Sturm swój manifest Mechano-Faktura (Mechano-Faktur: rytm geometrycznych kształtów i czystych kolorów dających iluzję wibracji i ruchu). W tym samym roku w warszawskim salonie samochodowym Austro-Daimler odbyła się jego pierwsza indywidualna wystawa. W 1926 roku Berlewi zakończył badania nad Mechano-Fakturą i powrócił do sztuki figuratywnej i scenografii teatralnej. W 1927 r. Osiadł w Paryżu, a od 1928 do 1938 r. Podróżował do Belgii, gdzie malował portrety postaci politycznych i literackich. W tym czasie dowiedział się, że jest ciężko chory i zaprzestał wszelkiej działalności artystycznej. W 1942 r. Opuścił Paryż, schronił się w Nicei i wstąpił do ruchu oporu (1943–1944). On tylko odkrył zamiłowanie do sztuki w 1947 roku chciał „przywrócić przedmiot” i produkowane nadal skład życia inspirowane przez francuskich mistrzów 17 wieku. W 1957 roku wystawa poświęcona prekursorom sztuki abstrakcyjnej w Polsce w Galerie Denise René w Paryżu skłoniła go do wznowienia badań nad Mechano-Fakturą, która jest dziś uważana za jedno z kluczowych źródeł op-artu.
Węgiel, akwarela, papier
83 x 46cm
sygn. ‘H. Berlewi’ (lewy dół)
PROWENIENCJA:
Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ
Praca ta zostanie umieszczona w katalogu artysty raisonné autorstwa Isabel Schröer. Malarz, grafik, typograf i krytyk, Henryk Berlewi był jedną z głównych postaci sztuki konstruktywistycznej w Polsce lat 20. XX wieku. Studiował w Akademiach Sztuk Pięknych w Warszawie (1904-1909), Antwerpii (1909-1910 ) i Paryżu (1911-1912). W 1913 roku Berlewi wrócił do Warszawy, aby kontynuować naukę w School of Design. Podczas I wojny światowej odkrył futuryzm i dadaizm. W 1921 roku poznał El Lissitzky'ego i podążył za nim do Berlina, gdzie porzucił sztukę figuratywną na rzecz czystej konstruktywistycznej abstrakcji. W 1924 roku Berlewi opublikował w czasopiśmie Der Sturm swój manifest Mechano-Faktura (Mechano-Faktur: rytm geometrycznych kształtów i czystych kolorów dających iluzję wibracji i ruchu). W tym samym roku w warszawskim salonie samochodowym Austro-Daimler odbyła się jego pierwsza indywidualna wystawa. W 1926 roku Berlewi zakończył badania nad Mechano-Fakturą i powrócił do sztuki figuratywnej i scenografii teatralnej. W 1927 r. Osiadł w Paryżu, a od 1928 do 1938 r. Podróżował do Belgii, gdzie malował portrety postaci politycznych i literackich. W tym czasie dowiedział się, że jest ciężko chory i zaprzestał wszelkiej działalności artystycznej. W 1942 r. Opuścił Paryż, schronił się w Nicei i wstąpił do ruchu oporu (1943–1944). On tylko odkrył zamiłowanie do sztuki w 1947 roku chciał „przywrócić przedmiot” i produkowane nadal skład życia inspirowane przez francuskich mistrzów 17 wieku. W 1957 roku wystawa poświęcona prekursorom sztuki abstrakcyjnej w Polsce w Galerie Denise René w Paryżu skłoniła go do wznowienia badań nad Mechano-Fakturą, która jest dziś uważana za jedno z kluczowych źródeł op-artu.