Faglio Adam (ur.1954) od najmłodszych lat przejawiał zainteresowanie rysunkiem i malarstwem. Pracując zawodowo (najdłużej w konserwacji zabytków) nigdy nie przestawał pracować twórczo. W 1983 roku komisja Ministerstwa Kultury i Sztuki wydała mu zaświadczenie stwierdzające fakt wykonywania zawodu artysty malarza. Od 1991 roku zajmuje się wyłącznie malarstwem. Uczestniczy w życiu artystycznym biorąc udział w plenerach oraz wystawach zbiorowych i indywidualnych. Jego prace znajdują się w licznych zbiorach prywatnych i publicznych (muzeach i kościołach) w kraju i za granicą. Prace Adama Faglio są próbą ukazania jego wędrówek po jawnych i tajnych ścieżkach prowadzących przez światy dalekie i bliskie. Bogatą w doświadczenia jest wędrówka, badanie ale i kontemplacja tak zdawałoby się banalnego tematu martwej natury. Bytowanie przedmiotów w obrazach Adama nie jest tylko ich fizycznym istnieniem. Są to rzeczy powszechnie znane i rozpoznawane otaczające go na co dzień, spotykane w jego domu, pokojach dzieci,Adam gromadzi je i konstruuje układy, proste zaledwie kilkuelementowe. Dokonany przez artystę wybór buduje nową rzeczywistość, nie tą obiektywną, lecz specyficzną, subiektywną, poddającą się różnorodnym interpretacjom. Bo martwe natury Adama są żywą narracją, poetycką opowieścią, filozoficzną dysputą,nostalgicznym wspomnieniem i możliwością dyskretnego, wyważonego wejścia w świat jeszcze bardziej odrealniony, metafizyczny. W tym świecie zapełnionym tajemniczymi, enigmatycznymi postaciami, antycznymi bóstwami naznaczonymi jednak śladem mijającego czasu czujemy się intruzami, a równocześnie pragniemy w nim pozostać przynajmniej jakąś cząstkę naszego jestestwa. Obrazy Adama Faglio żyją swym własnym, sekretnym życiem. By wejść w ich świat, nie wystarczy pobieżnie „rzucić okiem”, trzeba na chwilę przystanąć i poddać się nastrojowi. Dokonując wyboru Adam stawia na równi formę jak i barwę przedmiotu. Jego obrazy to wysmakowane, harmonijne kompozycje. Świadczą o dużej wrażliwości kolorystycznej autora i równocześnie. Adam ceni sobie solidne, w najlepszym tego słowa znaczeniu „rzemiosło”, stąd każdy obraz to kolejny stopień opanowania warsztatu. Warsztatu, który nie jest celem, lecz metodą, opowiedzieć o osobistym świecie Adama z Wiśnicza.
Faglio Adam (ur.1954) od najmłodszych lat przejawiał zainteresowanie rysunkiem i malarstwem. Pracując zawodowo (najdłużej w konserwacji zabytków) nigdy nie przestawał pracować twórczo. W 1983 roku komisja Ministerstwa Kultury i Sztuki wydała mu zaświadczenie stwierdzające fakt wykonywania zawodu artysty malarza. Od 1991 roku zajmuje się wyłącznie malarstwem. Uczestniczy w życiu artystycznym biorąc udział w plenerach oraz wystawach zbiorowych i indywidualnych. Jego prace znajdują się w licznych zbiorach prywatnych i publicznych (muzeach i kościołach) w kraju i za granicą. Prace Adama Faglio są próbą ukazania jego wędrówek po jawnych i tajnych ścieżkach prowadzących przez światy dalekie i bliskie. Bogatą w doświadczenia jest wędrówka, badanie ale i kontemplacja tak zdawałoby się banalnego tematu martwej natury. Bytowanie przedmiotów w obrazach Adama nie jest tylko ich fizycznym istnieniem. Są to rzeczy powszechnie znane i rozpoznawane otaczające go na co dzień, spotykane w jego domu, pokojach dzieci,Adam gromadzi je i konstruuje układy, proste zaledwie kilkuelementowe. Dokonany przez artystę wybór buduje nową rzeczywistość, nie tą obiektywną, lecz specyficzną, subiektywną, poddającą się różnorodnym interpretacjom. Bo martwe natury Adama są żywą narracją, poetycką opowieścią, filozoficzną dysputą,nostalgicznym wspomnieniem i możliwością dyskretnego, wyważonego wejścia w świat jeszcze bardziej odrealniony, metafizyczny. W tym świecie zapełnionym tajemniczymi, enigmatycznymi postaciami, antycznymi bóstwami naznaczonymi jednak śladem mijającego czasu czujemy się intruzami, a równocześnie pragniemy w nim pozostać przynajmniej jakąś cząstkę naszego jestestwa. Obrazy Adama Faglio żyją swym własnym, sekretnym życiem. By wejść w ich świat, nie wystarczy pobieżnie „rzucić okiem”, trzeba na chwilę przystanąć i poddać się nastrojowi. Dokonując wyboru Adam stawia na równi formę jak i barwę przedmiotu. Jego obrazy to wysmakowane, harmonijne kompozycje. Świadczą o dużej wrażliwości kolorystycznej autora i równocześnie. Adam ceni sobie solidne, w najlepszym tego słowa znaczeniu „rzemiosło”, stąd każdy obraz to kolejny stopień opanowania warsztatu. Warsztatu, który nie jest celem, lecz metodą, opowiedzieć o osobistym świecie Adama z Wiśnicza.