Obraz przedstawia stryjecznych braci Adama (1822–1872) i Alfreda Potockich (1822–1889) w wieku dziesięciu lat. Chłopcy wychowywali się razem w zamku w Łańcucie. Na obrazie znajdują się blisko siebie i ubrani są w jednakowe stroje. Tłem jest Wielka Jadalnia łańcuckiej rezydencji, w której ustawiono sztalugi z portretem dwóch starszych sióstr Alfreda: Julii i Zofii Potockich. Wykorzystując motyw „obrazu w obrazie” artysta stworzył pełen czułości wizerunek rodzinny. Alfred patrzy na swoją siostrę Julię przedstawioną na portrecie, która „odwzajemnia” jego spojrzenie. Adam zaś jedną ręka obejmuje brata, a drugą trzyma na ramie obrazu, podkreślając więź łączącą rodzeństwo.

Malarz w tym obrazie posłużył się precyzyjnym rysunkiem i zrezygnował z silnego światłocienia. Zastosował harmonijną kolorystykę i gładką fakturę powierzchni malarskiej.

Należący do środowiska krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych Wojciech Korneli Stattler był autorem obrazów religijnych, historycznych i idealizowanych portretów.