Dzieło stanowi przykład naturalistycznej odmiany polskiego realizmu. Obraz przedstawia młodą bosonogą ukraińską chłopkę, leżącą na ziemi i trzymającą w wyciągniętej ku górze prawej ręce nitki babiego lata. Z lewej strony, na horyzoncie, znajdującym się w połowie wysokości obrazu i będącym główną linią podziału jego kompozycji, widać stado bydła i sylwetki wieśniaków. Spogląda ku nim czarny siedzący piesek. Paleta barw, z przewagą odcieni brązów i szarości, jest stonowana i podkreśla nastrój pory późnego, babiego lata. Szarobłękitne, lekko zachmurzone niebo wypełnia górną część obrazu. Jaśniejszy akcent stanowi biała spódnica i żółta chustka leżącej dziewczyny.

Józef Chełmoński herbu Prawdzic (1849 1914) był reprezentantem polskiego realizmu. Malował sceny rodzajowe, ukazując z dużym autentyzmem życie wsi polskiej i ukraińskiej oraz sceny myśliwskie. W realistycznych, nastrojowych pejzażach z wielką wrażliwością odtwarzał koloryt przyrody. Rzadziej malował portrety. Był doskonałym malarzem koni, sławę przyniosły mu rozpędzone Czwórki i Trójki.