Biblijni Adam i Ewa umieszczeni są na jednolitym, ciemnym tle, z którym kontrastują ich jasne ciała. Ukazani są na chwilę przed dokonaniem grzechu pierworodnego. Ewa trzyma jeszcze nieugryzione jabłko, a wąż wije się w oczekiwaniu. Jednak ich nagie ciała już okrywają listki gałązek jabłoni. Nagość, wzorowana na antycznych aktach, na północy Europy była często cenzorowana. Względy moralne przeważały nad artystycznymi.

Kompozycja namalowana przez Lucasa Cranacha Starszego wzorowana jest na sławnej rycinie Albrechta Dürera z 1504 roku, a także parą pendants z 1507 roku ukazujących „Adama i Ewę”. Mamy zatem do czynienia z artystyczną rywalizacją, tym ciekawszą, że obraz warszawski powstał wyjątkowo wcześnie,zanim warsztat Cranacha na dobre zajął się seryjną produkcją popularnych tematów ikonograficznych.

Aleksandra Janiszewska-Cardone