Pod koniec studiów w Paryżu Antoni Brodowski namalował obraz, przedstawiający królewicza trojańskiego Parysa. Młodzieniec ma na głowie czapkę frygijską, która w końcu XVIII wieku stała się jednym z symboli rewolucji francuskiej. To nakrycie głowy, podobnie jak trzymana przez Parysa lira, należą do jego tradycyjnych atrybutów. Dzieje Parysa opisał Homer w Iliadzie. Królewicz, z polecenia Zeusa, rozstrzygnął spór między trzema boginiami: Herą, Ateną i Afrodytą, uznając za najpiękniejszą z nich tę ostatnią. Afrodyta nagrodziła Parysa miłością pięknej Heleny, żony króla Sparty Menelaosa. Porwanie spartańskiej królowej wywołało wojnę, która doprowadziła do spustoszenia Troi.

Przedstawienie pędzla Brodowskiego wpisuje się w tradycyjną ikonografię greckiego bohatera. Dzieło przynależy do nurtu klasycystycznego i bardziej niż od wzorców antycznych zależne jest od współczesnego artyście malarstwa francuskiego. Obraz jest popisem umiejętności warsztatowych Brodowskiego. To ubrane w kostium antyczny studium anatomii ludzkiego ciała, charakteryzujące się precyzją rysunku, harmonią kolorytu i naturalnością światłocienia. Zgodnie z wymogami sztuki akademickiej malarz dążył do wygładzenia form i osiągnięcia idealnie gładkiej, lśniącej powierzchni malarskiej. O tym jak sprawnie Brodowski posługiwał się formułą artystyczną francuskiego akademizmu świadczy fakt, że Parys w czapce frygijskiej uchodził dawniej za dzieło samego Jacques-Louisa Davida.

Antoni Brodowski edukację artystyczną rozpoczął dosyć późno – dzięki stypendium Izby Edukacji Publicznej wyjechał na studia do Paryża i w 1811 roku został przyjęty do pracowni Françoisa Gérarda, wybitnego portrecisty, ucznia Jacques-Louisa Davida.