Od 1939 roku uczęszczał do gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie. W styczniu 1943 roku został aresztowany przez gestapo i przebywał na Pawiaku i w obozach koncentracyjnych w Oświęcimiu, Gross-Rosen i Flossenburgu. Uwolniony został w kwietniu 1945 roku przez amerykańskie oddziały. Przez rok mieszkał w Elblągu. W 1946 roku przeprowadził się do Sopotu i zaczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku w pracowni Artura Nachta-Samborskiego. W 1953 roku uzyskał dyplom. W latach 1955-1971 pracował na tejże uczelni w Pracowni Malarstwa Architektonicznego na Wydziale Malarstwa. Od 1950 roku prowadził samodzielną działalność artystyczną. Od 1956 roku do 1958 oraz od 1968 do 1969 roku pełnił funkcję prezesa ZPAP. Brał udział w renowacjach ulicy Długiej i Długiego Targu w Gdańsku. Należał do "grupy realistów". Twórczość Mieczysława Baryłki wykazuje wpływ tradycji kolorystycznej i realistycznej w malarstwie polskim. Podejmował klasyczne tematy w sztuce: martwej natury, portretu, pejzażu, religijne, symboliczne i historyczne.