Wojciech Jarocki (1954 r.)

Najstarszy z braci Jarockich. Rzeźba fascynowała go od najmłodszych lat, już jako dziecko bowiem zdecydował, że to właśnie będzie jego zawód. Przez lata nauki konsekwentnie realizował swoje postanowienia, nieustannie tworząc nowe formy.

Ukończył LO w Łapach, następnie przystąpił do egzaminów wstępnych na Wydział Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Tam uczył się w latach 1973-78. Dyplom obronił w pracowni Tadeusza Łodziany. Już w czasie studiów był autorem wystaw indywidualnych, wielokrotnie brał udział w wystawach zbiorowych. Jego prace prezentowano w galeriach całego kraju.

Po zakończeniu studiów powrócił do Bokin, gdzie pomagał w prowadzeniu rodzinnego gospodarstwa. Jednak każdą wolną chwilę spędzał wykonując nowe zlecenia. A te sukcesywnie pojawiały się coraz częściej. Zamawiano m.in. pomniki, popiersia. Po latach zamieszkał w Łapach, pobliskiej miejscowości, gdzie urządził swoją pracownię. Tam wciąż powstają nowe prace. Rzeźba animalistyczna oraz smukłe postacie kobiece to najczęściej spotykane motywy w twórczości Wojciecha.
Pośród jego prac znajdują się także portrety, rzeźby sakralne.
Ulubionym materiałem jest drewno.
Tworzy również w kamieniu, betonie, metalu. Sporadycznie sięga tażke po lżejsze techniki - rysunek lub malarstwo.