"Nie bez powodu Hulewicz wybierał techniki graficzne, dawne i nowe. Ich wartości estetyczne doskonale odpowiadały założeniom ekspresjonizmu w sztukach plastycznych. Kontrasty czerni i bieli podkreślają schematyzm, uproszczenie form, całkiem płaskich, niekiedy na granicy przedstawienia i abstrakcji. Wyraźnie uwidaczniają się napięcia kompozycji opartej na łukach i diagonalach. Całą powierzchnię szczelnie wypełniają dynamiczne układy linii, przybierające często formy klinów, wywołujące wrażenie wibracji powierzchni" (Magdalena Wróblewska).