Malarz, pedagog, społecznik, przed II wojną związany z białostockim środowiskiem artystycznym, po wojnie związany z Łodzią. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego pracował jako nauczyciel rysunku i robót ręcznych w szkole powszechnej w Białymstoku. Za namową malarza Józefa Rapackiego w 1925 wstąpił do Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie przez rok kształcił się w pracowni prof. Karola Tichego. W latach 1929-1931 przebywał na stypendium w Paryżu. Po powrocie do kraju podjął pracę jako nauczyciel gimnazjalny, aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym i społecznym Białegostoku, współtworzył Grupę Plastyków Białostockich Forma – Farba – Faktura. W 1938 wyjechał do Lwowa, gdzie do 1939 pracował jako ilustrator i karykaturzysta w redakcji „Dziennika Polskiego”. Po wojnie osiadł w Łodzi. Był członkiem ZPAP, należał do grupy artystycznej Piąte Koło. Artysta uprawiał malarstwo pejzażowe, malował portrety i martwe natury, wiele miejsca poświęcił kompozycjom abstrakcyjnym – obrazom i monotypiom. Był bratem rzeźbiarza Tadeusza Sadowskiego.