"Z masy szamotowej formowali prostokątne kafle, na których następnie lepili i modelowali płaskorzeźbione elementy. Po pierwszym wypale, po wydobyciu z pieca surowego jeszcze modelu rozpoczynali prace malarskie pokrywając szkliwami poszczególne fragmenty płaskorzeźby [...] glina przez swa podatność na modelowanie
i barwienie pozwoliła na syntezę wrażliwości kolorystycznej i dążności do stosowania plastycznych form rzeźbiarskich. [...]
Patrząc na ceramiczne prace Nowosielskich podziwiać możemy nie tylko narracyjną anegdotę kompozycji, ale i niezwykłe bogactwo kolorów i zróżnicowane struktury szkliw. Wiedza chemiczna pozwalała Leszkowi Nowosielskiemu na śmiałe eksperymenty uwieńczone sukcesami. Chyba nikt z polskich ceramików nie dysponował w tym czasie tak szeroką gama kolorowych glazur – od rozmaitych odcieni błękitów, lazurów, szmaragdów, po brązy, ugry, rzadkie żółcienie, fiolety, amaranty, czerwienie. Szkliwa te potrafili artyści łączyć tak, by kolory miękko przechodziły jedne w drugie. Dodatkowy efekt dekoracyjny nadawała im delikatna siateczka spękań (krakelura)."
[cytat za: B. Banaś, O twórczości Hanny i Leszka Nowosielskich, w: Nowosielscy, Warszawa 2010]
ceramika oprawiona w drewnianą ramę
85 x 40 cm
Ceramika reprodukowana i wystawiana:
- Atelier Nowosielski. L’arte della ceramica di Hanna e Leszek Nowosielski. The art of ceramic by Hanna and Leszek Nowosielski, wyd. Alberto Agazzani i Elżbieta Modrzewska Manno, Silvana Editoriale 2011, il. barwna, s. 37 (fragment).
- Pracownia Hanny i Leszka Nowosielskich, Podkowa Leśna 15 maja 2013, na finisażu wystaw włoskich.
"Z masy szamotowej formowali prostokątne kafle, na których następnie lepili i modelowali płaskorzeźbione elementy. Po pierwszym wypale, po wydobyciu z pieca surowego jeszcze modelu rozpoczynali prace malarskie pokrywając szkliwami poszczególne fragmenty płaskorzeźby [...] glina przez swa podatność na modelowanie
i barwienie pozwoliła na syntezę wrażliwości kolorystycznej i dążności do stosowania plastycznych form rzeźbiarskich. [...]
Patrząc na ceramiczne prace Nowosielskich podziwiać możemy nie tylko narracyjną anegdotę kompozycji, ale i niezwykłe bogactwo kolorów i zróżnicowane struktury szkliw. Wiedza chemiczna pozwalała Leszkowi Nowosielskiemu na śmiałe eksperymenty uwieńczone sukcesami. Chyba nikt z polskich ceramików nie dysponował w tym czasie tak szeroką gama kolorowych glazur – od rozmaitych odcieni błękitów, lazurów, szmaragdów, po brązy, ugry, rzadkie żółcienie, fiolety, amaranty, czerwienie. Szkliwa te potrafili artyści łączyć tak, by kolory miękko przechodziły jedne w drugie. Dodatkowy efekt dekoracyjny nadawała im delikatna siateczka spękań (krakelura)."
[cytat za: B. Banaś, O twórczości Hanny i Leszka Nowosielskich, w: Nowosielscy, Warszawa 2010]