Artystyczne zdolności rozwijał w Prywatnym Instytucie Sztuk Pięknych u Adama Hannytkiewicza i Piotra Kubowicza w Poznaniu.
W latach 30. XX wieku malował obrazy figuratywne, martwe natury i pejzaże, inspirując się kubizmem. Punktem przełomowym w jego karierze, okazał się pobyt w Krakowie, gdzie pod wpływem środowiska skupionego wokół Tadeusza Kantora i przyjaźni z Jerzym Kujawskim, pogłębiło się zainteresowanie malarza awangardą.
Po wojnie wraca do Poznania i w 1947 roku staje się jednym z założycieli grupy 4F+R. Nieustannie poszukuje, coraz silniej zmierzając w kierunku abstrakcji i taszyzmu. Ten kierunek rozwoju przerwany zostaje jednak przez nurt socrealistyczny, któremu się poddaje. W połowie lat 50. ostatecznie klaruje się styl Alfreda Lenicy, będący pokłosiem taszyzmu, surrealizmu, informelu i drippingu. Najsilniej jednak w jego realizacjach zaznaczyło się zainteresowanie kubizmem i surrealizmem.
collage, papier, 98 x 68 cm w świetle passe-partout
sygn. p.d.: "lenica"
Praca zakupiona po wystawie w Poznaniu w 2002 roku.
* droit de suite
Artystyczne zdolności rozwijał w Prywatnym Instytucie Sztuk Pięknych u Adama Hannytkiewicza i Piotra Kubowicza w Poznaniu.
W latach 30. XX wieku malował obrazy figuratywne, martwe natury i pejzaże, inspirując się kubizmem. Punktem przełomowym w jego karierze, okazał się pobyt w Krakowie, gdzie pod wpływem środowiska skupionego wokół Tadeusza Kantora i przyjaźni z Jerzym Kujawskim, pogłębiło się zainteresowanie malarza awangardą.
Po wojnie wraca do Poznania i w 1947 roku staje się jednym z założycieli grupy 4F+R. Nieustannie poszukuje, coraz silniej zmierzając w kierunku abstrakcji i taszyzmu. Ten kierunek rozwoju przerwany zostaje jednak przez nurt socrealistyczny, któremu się poddaje. W połowie lat 50. ostatecznie klaruje się styl Alfreda Lenicy, będący pokłosiem taszyzmu, surrealizmu, informelu i drippingu. Najsilniej jednak w jego realizacjach zaznaczyło się zainteresowanie kubizmem i surrealizmem.