Urodzony w Radzyminie. Malarz, grafik i rysownik. Studiował malarstwo i grafikę na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowni Krystyny Łady-Studnickiej, a także przez 3 lata rzeźbę. Jest autorem cykli malarskich, z których pierwszy - "Podróże autostopem" - zaczął jeszcze podczas studiów. W kolejnych, niektórych kontynuowanych przez dziesięciolecia, jak "Robotnicy", czy "Sportowcy", często komentował aktualną sytuację społeczną i polityczną kraju. Stworzył w nich ogromny i różnorodny portret polskiej rzeczywistości ostatniego półwiecza. Jednocześnie dzięki swemu charakterystycznemu stylowi stał się artystą popularnym i łatwo rozpoznawalnym. Szybko tez zdobył popularność i osiągnął sukces komercyjny. W jego twórczości można odnaleźć wpływy przede wszystkim Nikifora, ale także Jana Matejki oraz niemieckich ekspresjonistów czy rodzimych socrealistów. Został nagrodzony m.in.: Nagrodą Kulturalną „Solidarności” (1983), Nouvelle Biennale de Paris (1985), nagrodą Olimpiady Sztuki w Seulu (1988) i Nagrodą Fundacji Sztuki Współczesnej (1992).

11
Edward DWURNIK (1943 Radzymin - 2018 Warszawa)

50 lat rewolucji z cyklu Kraków, 1967

ołówek na papierze, 30 x 40 cm, w ramie 40 x 59 cm

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Urodzony w Radzyminie. Malarz, grafik i rysownik. Studiował malarstwo i grafikę na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowni Krystyny Łady-Studnickiej, a także przez 3 lata rzeźbę. Jest autorem cykli malarskich, z których pierwszy - "Podróże autostopem" - zaczął jeszcze podczas studiów. W kolejnych, niektórych kontynuowanych przez dziesięciolecia, jak "Robotnicy", czy "Sportowcy", często komentował aktualną sytuację społeczną i polityczną kraju. Stworzył w nich ogromny i różnorodny portret polskiej rzeczywistości ostatniego półwiecza. Jednocześnie dzięki swemu charakterystycznemu stylowi stał się artystą popularnym i łatwo rozpoznawalnym. Szybko tez zdobył popularność i osiągnął sukces komercyjny. W jego twórczości można odnaleźć wpływy przede wszystkim Nikifora, ale także Jana Matejki oraz niemieckich ekspresjonistów czy rodzimych socrealistów. Został nagrodzony m.in.: Nagrodą Kulturalną „Solidarności” (1983), Nouvelle Biennale de Paris (1985), nagrodą Olimpiady Sztuki w Seulu (1988) i Nagrodą Fundacji Sztuki Współczesnej (1992).