Komentarz autorski:

Początkiem ostatniego tygodnia października w godzinach popołudniowych, kiedy większość sąsiadów i znajomych była jeszcze w pracy, postanowiłem pozbierać dziką różę, na wino. W ten dzień, na górce gdzie mieszkałem czuło się pustkę. Wszystko, co się ruszało za sprawą lekkiego wiatru i ostrych promieni słońca, blado padających na pomarańczowe liście brzóz i drgające trawy, oscylowało na granicy złudzenia. Martwo.
(...)
Fotografia, którą wykonałem, dokumentuje czynność zbierania owoców, która dla mnie, przez wysiłek a przede wszystkim intencję stała się prywatnym performansem. Przynajmniej przez moment. Całej sytuacji zbioru nie odbieram prozaicznie, a jako próbę zbliżenia się do intrygującej mnie struktury. Subtelnego penetrowania, naruszania, zmiany przestrzeni, również tej kolorystycznej. Atencji. Tę wydawałoby się zwyczajną sytuację, która jednak należy w dzisiejszych czasach do ekscentrycznej, przenoszę w sferę rytuału, osadzonego w cykliczności pór roku. To, co najważniejsze - zbieranie owoców, wydaje się pełnym dramaturgii zdarzeniem, a wyestetyzowane tło, areną zmagania się z dzikim terenem i dziką, ale za to nieskażoną przydrożnymi zanieczyszczeniami różą.