ANDRZEJ NOWACKI (ur. 1953)
W latach 70. ubiegłego stulecia artysta wyjechał z Polski, najpierw do Skandynawii, następnie przebywał w Austrii i Niemczech. Studiował w tym okresie skandynawistykę na uniwersytecie w Goeteborgu, germanistykę i historię sztuki w Innsbrucku.
Na początku lat 80. zamieszkał w Berlinie Zachodnim, który stawał się powoli międzynarodowym centrum kultury i sztuki.
Jego wczesne poszukiwania artystyczne były pod silnym wpływem twórczości Henryka Stażewskiego, którego pracownie odwiedzał wielokrotnie.
W 1984 roku podjął wzmożone próby malarskie, którego owocem były pierwsze rysunki i pastele. Początkowo podstawową formą geometryczną był kwadrat i koło, który był uosobieniem pewnego rodzaju harmonijnego porządku. Artysta używał farb akrylowych, które sam mieszał. W wyniku tego zabiegu kształty i barwy zaczynały się przenikać i często barwy stawały się formą, a forma barwą.
Pierwsza wystawa artysty odbyła się w 1987 roku w Galerii Pommersfelde w Berlinie Zachodnim. Rok później powstały reliefy, które malowane były na pilśni i charakteryzowały się dużym dynamizmem form geometrycznych i pełną ożywienia relacją barw o mocnym wydźwięku emocjonalnym.
W II połowie lat 90. artysta zaczął wprowadzać zmiany w koncepcji tworzenia reliefów. Malarskie działanie powoli skupiało się wokół pionowej osi symetrii, która stała się nowym, ważnym elementem obrazu. Pionowe linie tworzą swoiste rusztowanie, które porządkują całą kompozycję.
Wystawy były i są nadal istotnym elementem jego życia artystycznego. Jedna z kluczowych odbyła się w Berlinie w Galerii Avantgarden wspólnie z Janem Lenicą w 1997 roku.
Prace artysty były prezentowane także w Lederman Fine Art Gallery w Nowym Jorku, Galerie Heinz Teufel w Berlinie, MCK w Krakowie, Muzeum Narodowym w Szczecinie, Georg Sturman Museum of Art w Miami i wielu innych instytucjach.
Kredka na papierze,
40x30 cm
Dar od artysty
ANDRZEJ NOWACKI (ur. 1953)
W latach 70. ubiegłego stulecia artysta wyjechał z Polski, najpierw do Skandynawii, następnie przebywał w Austrii i Niemczech. Studiował w tym okresie skandynawistykę na uniwersytecie w Goeteborgu, germanistykę i historię sztuki w Innsbrucku.
Na początku lat 80. zamieszkał w Berlinie Zachodnim, który stawał się powoli międzynarodowym centrum kultury i sztuki.
Jego wczesne poszukiwania artystyczne były pod silnym wpływem twórczości Henryka Stażewskiego, którego pracownie odwiedzał wielokrotnie.
W 1984 roku podjął wzmożone próby malarskie, którego owocem były pierwsze rysunki i pastele. Początkowo podstawową formą geometryczną był kwadrat i koło, który był uosobieniem pewnego rodzaju harmonijnego porządku. Artysta używał farb akrylowych, które sam mieszał. W wyniku tego zabiegu kształty i barwy zaczynały się przenikać i często barwy stawały się formą, a forma barwą.
Pierwsza wystawa artysty odbyła się w 1987 roku w Galerii Pommersfelde w Berlinie Zachodnim. Rok później powstały reliefy, które malowane były na pilśni i charakteryzowały się dużym dynamizmem form geometrycznych i pełną ożywienia relacją barw o mocnym wydźwięku emocjonalnym.
W II połowie lat 90. artysta zaczął wprowadzać zmiany w koncepcji tworzenia reliefów. Malarskie działanie powoli skupiało się wokół pionowej osi symetrii, która stała się nowym, ważnym elementem obrazu. Pionowe linie tworzą swoiste rusztowanie, które porządkują całą kompozycję.
Wystawy były i są nadal istotnym elementem jego życia artystycznego. Jedna z kluczowych odbyła się w Berlinie w Galerii Avantgarden wspólnie z Janem Lenicą w 1997 roku.
Prace artysty były prezentowane także w Lederman Fine Art Gallery w Nowym Jorku, Galerie Heinz Teufel w Berlinie, MCK w Krakowie, Muzeum Narodowym w Szczecinie, Georg Sturman Museum of Art w Miami i wielu innych instytucjach.