Grafiki zostały wykonane z okazji 90. rocznicy urodzin prof. Stanisława Fijałkowskiego w technice serigrafii. Oba nakłady liczące 50 egzemplarzy, każdy jest przez artystę własnoręcznie opisany i podpisany ołówkiem.
Grafiki były prezentowane na wystawach uświetniających obchody rocznicy urodzin artysty: Rynek Sztuki, Łódź, 15.10.2012, Miejska Galeria Sztuki, Łódź, 26.10.2012, Galeria Pryzmat, Kraków, 09.05.2013.
Studia odbył w latach 1946–1951 w PWSSP w Łodzi pod kierunkiem W. Strzemińskiego i S. Wegnera. W latach 1947–1993 pracował na macierzystej uczelni jako pedagog. Stanowisko profesora objął w 1983 r. W początkowych latach swojej drogi artystycznej był pod wpływem surrealizmu i konstruktywizmu. Był wielkim admiratorem Kandinsky’ego i Malewicza. W latach 60. XX w. rozwinął unikalny język swojego malarstwa oparty na konstruktywizmie, minimalizmie, lirycznej abstrakcji, któremu pozostał do dziś. W 1972 r. reprezentował Polskę na Biennale w Wenecji. W 1977 r. wyróżniono go nagrodą krytyki artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, a w 1990 r. został uhonorowany prestiżową nagrodą im. Jana Cybisa. Uzyskał również wiele nagród międzynarodowych, m.in. na wystawie „Bianco e Nero” w Lugano (1972), na Biennale Grafiki w Lublanie (1977). Jego prace znajdują się w wielu muzeach, między innymi w Galerii Tretiakowskiej w Moskwie czy Tate Gallery w Londynie.
serigrafia, papier, 77 x 50 cm,
sygn. p.d.: S. Fijałkowski, dat. l.d.: 10. X. 2012, śr.d.: 19/60
Grafiki zostały wykonane z okazji 90. rocznicy urodzin prof. Stanisława Fijałkowskiego w technice serigrafii. Oba nakłady liczące 50 egzemplarzy, każdy jest przez artystę własnoręcznie opisany i podpisany ołówkiem.
Grafiki były prezentowane na wystawach uświetniających obchody rocznicy urodzin artysty: Rynek Sztuki, Łódź, 15.10.2012, Miejska Galeria Sztuki, Łódź, 26.10.2012, Galeria Pryzmat, Kraków, 09.05.2013.
Studia odbył w latach 1946–1951 w PWSSP w Łodzi pod kierunkiem W. Strzemińskiego i S. Wegnera. W latach 1947–1993 pracował na macierzystej uczelni jako pedagog. Stanowisko profesora objął w 1983 r. W początkowych latach swojej drogi artystycznej był pod wpływem surrealizmu i konstruktywizmu. Był wielkim admiratorem Kandinsky’ego i Malewicza. W latach 60. XX w. rozwinął unikalny język swojego malarstwa oparty na konstruktywizmie, minimalizmie, lirycznej abstrakcji, któremu pozostał do dziś. W 1972 r. reprezentował Polskę na Biennale w Wenecji. W 1977 r. wyróżniono go nagrodą krytyki artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, a w 1990 r. został uhonorowany prestiżową nagrodą im. Jana Cybisa. Uzyskał również wiele nagród międzynarodowych, m.in. na wystawie „Bianco e Nero” w Lugano (1972), na Biennale Grafiki w Lublanie (1977). Jego prace znajdują się w wielu muzeach, między innymi w Galerii Tretiakowskiej w Moskwie czy Tate Gallery w Londynie.