Studiowała u K. Krzyżanowskiego i A. Rychtarskiego w prywatnej szkole malarstwa Krzyżanowskiego. Od 1923 roku naukę kontynuowała w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie u T. Pruszkowskiego, Mieczysława Kotarbińskiego, W. Jastrzębskiego i E. Czerwińskiego. Związana była z kolonią artystyczną przyjeżdżającą na plenery do Kazimierza nad Wisłą. Zajmowała się przede wszystkim grafiką. W 1938 roku odbyła się indywidualna wystawa artystki w Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie, na której zaprezentowano drzeworyty, studia oraz szkice ołówkowe i akwarelowe widoków z Kazimierza nad Wisłą, Pucka, Wiśniowca oraz Krzemieńca, gdzie artystka spędziła lato 1934 roku. Za najlepsze jej prace uważa się drzeworyty pomalowane akwarelą, przedstawiające motywy miejskiego pejzażu architektonicznego. Większość jej prac uległa zniszczeniu podczas okupacji. Te, które ocalały znajdują się w Muzeum Narodowym i Żydowskim Instytucie Historycznym.