Wojciech Fangor stał się częścią kilku znaczących międzynarodowych ruchów, które znacząco wpłynęły na bieg historii sztuki. Głębia jego twórczości, otwartość artystycznego podejścia oraz poszukiwania zaowocowały imponującym dorobkiem artystycznym.
Wystawa stanowi próbę ukazania twórczości Fangora w kontekście dorobku współczesnych mu artystów poruszających te same zagadnienia. Celem wystawy jest ukazanie prac artysty w szerszej perspektywie zmieniającego się kontekstu społeczno-kulturowego. Ekspozycja skupia się na czterech obszarach zdefiniowanych przez konkretnie dzieła Fangora, pozostawiając jednocześnie miejsce dla kilku innych: abstrakcji optycznej, interfejsów, obrazów „telewizyjnych” oraz figuracji.
Zainteresowanie Fangora przestrzenią i percepcją, manifestujące się już w rewolucyjnym projekcie "Study in Space" z 1958 roku, przekształciło się w kolejnych latach w dzieła zaliczane do nurtu op-art. Mimo że Fangor nigdy nie identyfikował się jako artysta op-artowy, brał udział w wystawie definiującej ten nurt, "The Responsive Eye" w MoMA w 1965 roku, pracując w tym nurcie przez wiele lat.
Jego współpraca z niemiecko-amerykańskim artystą Josephem Albersem, jednym z miłośników twórczości Fangora, miała kluczowe znaczenie dla rozwoju op-artu. Fangor wprowadził nowy wymiar do malarstwa i płaszczyzny obrazowej, co było szczególnie widoczne w jego pracach, inspirując także innych artystów, takich jak Rothko, dążących w obrazach do stworzenia transcendentalnego doświadczenia. chociaż w przypadku Fangora transcendencja nie była związana z religijnością.
W 1973 roku Fangor współpracował z zespołem baletowym Marthy Graham, projektując scenografię do baletu "Mendicants of Evening". Ta współpraca zainspirowała go do stworzenia serii „interfejsów”, gdzie ponownie eksplorował ślady figuracji, badając złożone relacje między osobami. Przestrzeń odgrywała kluczową rolę jako element łączący i dzielący, a Fangor skupiał się na ludzkich relacjach. Połowa lat 70. to czas odkrycia ludzkiego ciała jako medium artystycznego, performansu. Interakcja między ciałami, między artystą a publicznością w realnej przestrzeni fizycznej była tematem badanym przez np. Marinę Abramovic i Ulaya, Carolyn Schneeman.
W latach 70. i 80. Fangor zaintrygował się medium telewizyjnym, co zaowocowało serią prac, które równocześnie fascynowały i analizowały wpływ telewizji na kulturę i społeczeństwo. To medium, ze swoją wszechobecnością i wpływem na ludzkie zachowania, przyciągało uwagę artystów, w tym Fangora, który w oryginalny sposób wykorzystał malarstwo do zrozumienia nowych mitologii tworzonych przez telewizję.
W latach 80. i 90. Fangor kontynuował swoje eksploracje, m.in. w serii z krzesłem, przedmiotem badanym również przez innych artystów, takich jak Richard Artschwager czy David Hockney. Wystawa, podzielona na cztery części otwiera drzwi do dalszych badań i eksploracji różnorodnych zainteresowań Fangora, które dzielił z wieloma innymi wielkimi artystami swojej epoki.
Tekst kuratorski - galeria GNYP
Jan Van Rijswijcklaan 112, 2018 Antwerpia
Wednesday-Saturday, 12:00-18:00
