Od 14 lipca br. do końca wakacji w marokańskim Asilah będzie trwała wystawa z okazji 45-lecia grafiki i druku artystycznego, na której, obok artystów światowej rangi, znalazły się prace wybitnego klasyka sztuki współczesnej Romana Artymowskiego.
Roman Artymowski, malarz, grafik, pedagog, w 1949 r. ukończył studia w ASP w Krakowie na Wydziale Malarstwa, w pracowni Eugeniusza Eibischa. Ukochał podróże na Bliski Wschód i do Afryki. W 1978 r. organizował Pracownię Grafiki Warsztatowej i prowadził seminarium dla L’Association Culturelle AL Mouhit w marokańskim Asilah.
– Prace moje są zazwyczaj pejzażami, a właściwie wspomnieniami miejsc lub nastrojów, które staram się ująć w sposób jak najbardziej prosty – mówił Artymowski. – Graniczą one zresztą ze znakiem, względnie mają znaczenie symbolu.
Prezes marokańskiej Fundacji Assilah Forum, Mohamed Benaissa, podkreśla, że program tej wystawy ma na celu upamiętnienie grafiki i prac stworzonych w ciągu ostatnich 45 lat. To bogate dziedzictwo symboliczne, obok marokańskich artystów, znajdują się dzieła, tak znanych malarzy, jak Robert Blackburn, Roman Artymowski, Rafi Nasri, Omar Khalil, David de Almeida i Shu Takahashi, którzy podzielili się swoim doświadczeniem i wiedzą w tej dziedzinie.
– Nieoczekiwanie doszło do mnie echo działalności mojego ojca Romana Artymowskiego w Asilah w Maroku – komentuje syn artysty, Daniel Artymowski. – W 1978 r. odbył się w Asilah międzynarodowy Moussem, czyli zlot artystów z różnych krajów, który miał na celu m.in. popularyzację sztuk plastycznych wśród szerszych warstw społeczeństwa. W ramach tego spotkania mój ojciec Roman prowadził zajęcia z grafiki warsztatowej. Był on bowiem znanym grafikiem i doświadczonym w tej dziedzinie dydaktykiem. I teraz, po 45 latach, prace Romana Artymowskiego ukazały się obok innych artystów na rocznicowej wystawie w Muzeum w Asilah. Nie ukrywam, że jest mi miło że wkład i prace ojca są wciąż pamiętane i doceniane po tylu latach.
Roman Artymowski urodził się 11 sierpnia w 1919 r. we Lwowie, zmarł w 1993 r. w Warszawie. W latach 1939–1945 podczas II wojny światowej walczył w oddziałach ZWZ, a potem w Armii Krajowej na terenie województwa krakowskiego i kieleckiego.
W czasie okupacji związany był z konspiracyjnym teatrem Tadeusza Kantora. W 1945 r podjął studia na ASP w Krakowie. Jego nauczycielami byli Eugeniusz Eibisch – malarstwo, Andrzej Jurkiewicz, Konrad Srzednicki – grafika i Czesław Rzepiński – rysunek. W październiku 1949 r. wystawił po raz pierwszy swe prace. W latach 1953-1956 brał udział w wykonaniu polichromii odbudowywanych kamienic Rynku Starego i Nowego Miasta w Warszawie. W 1958 r. po raz pierwszy odbył podróż na Bliski Wschód. W 1959 r. w galerii Krzywe Koło miał pierwszą wystawę indywidualną, na której pokazał prace powstałe pod wpływem podróży do Włoch. W tym samym roku odwiedził Bagdad, organizując tam wystawę polskiej sztuki współczesnej. W latach 1959-1960 wykłada grafikę artystyczną i poligrafię w bagdadzkich uczelniach artystycznych. W latach 1962-1967 ponownie w Iraku na stanowisku kierownika Katedry Grafiki Warsztatowej ASP w Bagdadzie. Po powrocie do Polski pracuje w PWSSP w Łodzi – prowadzi Pracownię Malarstwa i Rysunku na Wydziale Tkaniny. W latach 1971-1974 był rektorem łódzkiej PWSSP. W latach 1976-1979 pracuje w Iraku jako profesor ASP Uniwersytetu Bagdzdzkiego. W 1982 r. otrzymał profesurę na warszawskiej ASP, w latach 1983-1984 był rektorem tej uczelni. W 1992 r. wraz z żoną Zofią zakłada fundację „Promocja Polskiej Sztuki Wizualnej” z siedzibą w Łowiczu.
Tekst: Robert Swaczyński
Roman Artymowski, Pejzaż CLXXXII, 1988
Roman Artymowski, Znak LXXI, 1976
Roman Artymowski, Arabskie kobiety, 1960
Roman Artymowski, Znak, 1975
Roman Artymowski, kompozycja, 1956