Ekspozycja warszawskiego Muzeum Fabryki Norblina wzbogaciła się ostatnio o nowe, dość zaskakujące eksponaty. Na Żelazną 51/53 powróciły dwie figurki buddy, które zostały wyprodukowane tu ok. 1913/1914 roku na zlecenie rządu Mongolii. Od 10 października podziwiać je można w jednej z witryn muzealnych w Fabryce Norblina, a ich historię poznać, wybierając się na zwiedzanie Muzeum z przewodnikiem.
Historia zatoczyła koło – to powiedzenie idealnie opisuje ponad 100-letnią podróż, którą odbyły dwie blaszane figurki buddy. W 1912 roku władze świeżo uwolnionej od Chin Mongolii opłaciły wykonanie 10 000 posągów Buddy długiego życia – Amitajusa. Aż 9 000 z tych figurek powstało w zakładach firmy Norblin, Bracia Buch i T. Werner. Dwie z nich, dzięki uprzejmości kustosza Macieja Magury-Górlaskiego, trafiły do Muzeum Fabryki Norblina, które dziś znajduje się na dawnych, pofabrycznych terenach. Dlaczego produkcja figurek została zlecona Fabryce Norblina? W jakich okolicznościach wróciły do Warszawy? Na te i wiele innych pytań odwiedzający poznają odpowiedzi, wybierając się na wycieczkę z przewodnikiem po muzeum.
- Ta historia jest rzeczywiście niesamowita. 9 000 figurek buddy z Fabryki Norblina trafiło do świątyni Megdżid Dżanrajsig w klasztorze Gandan w stolicy Mongolii, jednak po rewolucji komunistycznej w latach 30-tych XX wieku zbiory te zostały niemal doszczętnie rozgrabione i zniszczone. W imieniu Muzeum Fabryki Norblina chcę serdecznie podziękować Panu kustoszowi Maciejowi Magurze-Góralskiemu za ich wypożyczenie. Dzięki temu goście naszego Muzeum mogą poznać tę niezwykle ciekawą historię i nietypowy jak dla standardowej produkcji dawnych zakładów przy Żelaznej wyrób – mówi Artur Setniewski, dyrektor Muzeum Fabryki Norblina.
Posążki, a także obrazy, pełnią w buddyzmie funkcję ołtarzowych przedmiotów kultu. Amitajus jest jedną z ważniejszych postaci dla wyznawców tej religii – jest jednym z Buddów, który zapewnia długie życie. Samo jego imię oznacza „Nieskończone Życie”. Ukazywany jest w pozycji do medytacji – siedząc na lotosowym tronie ze skrzyżowanymi nogami – a w dłoniach trzyma wazę na eliksir nieśmiertelności. Posążki, a także obrazy, pełnią w buddyzmie funkcję ołtarzowych przedmiotów kultu.