Fotograf, zasłużony mieszkaniec Lublina, ojciec Julii i Edwarda Hartwigów. W 1896 r., mając 13 lat, ze względu na trudne warunki domowe, rozpoczął naukę w zakładzie fotograficznym Jakuba Tyraspolskiego jako czeladnik. W 1903 r. wyjechał do Moskwy, gdzie był pracownikiem u A.A. Apelta. W 1906 r. założył samodzielny zakład fotograficzny, który prowadził do 1917 r. Rewolucja spowodowała, że wraz z żoną Marią oraz dziećmi: Walentym, Edwardem, Heleną i Zofią, wyjechał do Polski. Zamieszkał w Lublinie, gdzie przez 2 lata pracował jako fotograf wojskowy, a następnie otworzył własny zakład przy ul. Narutowicza 19 (1919), który prowadził przez 16 lat. Następnie przeniósł się do budynku Hotelu Europejskiego, lecz pracownia została zniszczona podczas bombardowania Lublina 9 września 1939 r. W gruzach stracił sprzęt, archiwum prac, także dorobek syna, Edwarda Hartwiga, który w pracowni ojca przechowywał swoje zdjęcia. W okresie wojny kontynuował pracę. Po wojnie objął zakład fotograficzny swojej drugiej żony, przy ulicy Świętoduskiej, który prowadził do 1 września 1950 r. Zakład ten został następnie przejęty przez spółdzielnię „Zorza”.